MOTORIJLESSEN

Een van de voorwaarden op onze jobomschrijvingen was ‘be able to ride a motorcycle’. * slik * dacht ik meteen toen ik het las. Nele en Pieter hebben in hun drie weken wachten op de vertrekdatum een gaatje gevonden om de eerste knepen van het vak onder de knie en letterlijk tussen de benen te krijgen, wat hun naderhand goed bevallen is. Samen met hun autorijkunsten stonden ze een paar Goliath-stappen voor op Miguel, die geen knars wist van auto’s, brommers of moto’s besturen. Onder de deskundige hulp van leraar Deschepper (begin maar te grijnzen, of te proesten maten van P.D.) heb ik mijn eerste lessen gekregen op het vliegveldje van Bundibugyo. Ik was wonderbaarlijk genoeg geslaagd in mijn eerste test, maar toen ik de baan op moest waar je niet alleen op de moto zelf moet letten, maar ook op het grote aantal voetgangers, de wilde bodadrivers, de crazy pick-up drivers en de onvoorspelbare staat van de weg (op en neer, heen en weer, tussen kiezels en keien), geen E40-kwaliteit dus… Ondanks de schrikkebibber lukte het me wel, maar toen er in de verte een pick-up vol mensen achteraan kwam aanrazen raakte ik even in paniek. Ik heb me aan de kant gereden, maar door de bolle kant van de weg gleed ik even uit op de kiezeltjes die zich daar hebben opgehoopt. Ik ben niet gevallen, ik heb onze moto en Pieter nog recht kunnen houden, maar was wel even verschoten zen…
De dag erna zijn we met Nele op het voetbalveld naast het district en ook op een niet de heuvelachtige weg gaan oefenen, de foto’s zijn daarvan het bewijs; Pieter de stoere macho, die kinderen van de weg maait, Nele de schijnbaar zelfzekere maar in werkelijkheid niet zelfzekere racer die de koeien in het vizier had, en Miguel de onervaren Benjamin die geregeld moeite heeft met starten en schakelen, maar… oefening baart kunst, en dat zullen we nog moeten doen voor we binnen enkele weken onze test gaan moeten afleggen voor ons Oegandees rijbewijs. Wish us good luck!!