even aan het genieten en vooral aan het wonderen over wat in België allemaal mogelijk is in vergelijking met Bundi (concerten op internet bekijken! Fabchannel!), maar zodra ik op mijn pootjes beland, schrijf ik iets nieuws op deze blog

grappig tussendoortje...

enkele maanden geleden, in het Semliki Game Reserve, ergens tussen Ntoroko (N Bundi, aan Lake Albert) en Rwebisengo (ook N Bundi, maar meer westelijk richting grens Congo) waren Nele en ik op field visit. Dit grappig filmpje toont hoe vlak de weg wel ligt... ;-)

bijna terug thuis

het zal een enorm rare drie weken thuis worden; dingen om naar uit te kijken, veel vrienden om weer es goed vast te nemen, een broodje zalm met platte kaas eten, een goeie bak frieten, moeilijke momenten, misschien traantjes... maar toch, heeeel heeeel blij en verlangend om weer es terug thuis te zijn! Tot snel iedereen!!!

***

Voor de ongerustzijnden; wij hebben GEEN last van de overstromingen in Oeganda waar jullie in België over vernemen. We hebben een kleine overstroming in het district gehad, vlak bij de grens met Kongo, een eindje van ons, maar Bundibugyo stad (waar wij wonen) is gelegen op een kleine heuvel en het water kan er dus niet zo snel bij. Wees gerust, geen enkel probleem bij ons!!

Dan zullen ze drinken, ...

Het cliché van zuipende, feestende en andere niet kiese dingen doende vrijwilligers in de ontwikkelingssamenwerking (lees maar es het internationaal gekende ‘Emergency sex’) is op deze blog nog nooit deftig onder de loep genomen en dat ondanks we hier al bijna tien maanden rond springen en huppelen in Bundibugyo. Tijd voor een politiek-filosofisch-en-sociologisch onderzoek met onszelve als vrij representatief staal mizungu’s. Wat? Wie? Waar? Hoe? en Wanneer? Een relaas…

Wat? Waar?
We drinken geregeld een (flauw en half zoet) Ugandees pintje, en sinds enkele bezoeken ook wat Belgisch bier, alhoewel we met dat laatste behoorlijk spaarzaam zijn geweest. Wijn komt er ook af en toe op de tafel, maar dat zou goed zijn tegen hart- en vaatziekten en niemand van ons drie zou dat ooit willen hebben, dus sippen we af en toe een half glaasje meer van die zelfde wijn. Sterke drank van lokale kwaliteit kan er als aperitief of slaapmutske ook wel eens van af. Namen als Bond 7, V&A, Richot, Waragi en de bekende Smirnoff zijn als het op hun kwaliteit aankomt niet meteen onze beste vrienden, maar als het op een goeie afwisseling aankomt, zeker in de Irish koffie, dan wel al meer welkom. Voor de quizliefhebbers, je kunt altijd raden wat de sexy en mysterieuze Bond 7 wel es zou kunnen zijn?!
Wat feesten betreft… tja, de mogelijkheden zijn niet zo breed als in Lokeren of Destelbergen of in Koksijde uiteraard. In Bundi geen Cherry Moon, Boccacio of het lokale parochiezaaltje, enkel ‘Patrons’, de place-to-be in dit plaatsje. Aan de variatie van de muziek moeten ze nog een beetje werken, maar het is best wel een gezellige en grappige plek. Dansen gebeurt hier met alles en iedereen; mannen met vrouwen, vrouwen met vrouwen, mannen met mannen, de beroemde janet (not me!) met iedereen en zichzelf, enzovoort. Je moet ook helemaal niet ongerust zijn als je haar slecht zou liggen, genoeg spiegels in de zaal. Ugandezen lijken er behoorlijk graag voor te staan, maar dan meer om zichzelf te zien shaken met de booties dan hun haar anders te gaan leggen. Klein advies, wit dragen als je wil opvallen, donker dragen als je niet onder de tienduizend blacklights wil gezien worden.
In tegenstelling tot de Bundibrousse zijn de mogelijkheden in Kampala wel serieus wat uitgebreider. Zelfs onze medevrijwilligers in Kigali, Rwanda, komen het nachtleven in de hoofdstad geregeld es verkennen. Meer is er in Kampala ook niet echt te doen, dus als je komt is feesten in Kampala de boodschap!

Wie? Hoe?
Pieter drinkt al wel es graag een biertje, zeker als het op zijn aansturen vanuit België geïmporteerd is geweest. Miguel sluit zich daar graag bij aan. Nele komt zoals de Ugandezen wat slowly slowly achter en haar snel-in-slaap-vallen-van-drank handicap is natuurlijk een rem in de achtervolging op de mannen. We blijven alledrie Belgen, dus we kunnen een Duvel (of een Chimay) als we in het geroemde Belgische restaurant Le Chateau in Kampala geraken, absoluut appreciëren, zeker als een ander ons trakteert!
Feesten doen we allemaal even graag, shaken doen we gelijk de beesten. Soms verschieten de andere van het beest in de derde, maar liggen we alleszins strijk van het lachen. We laten ons altijd volledig gaan en dat maakt het des te plezanter. Padam!

Wanneer?
Natuurlijk iedere dag, iedere week, ieder uur drinken en feesten! Ha! Neen, de Bundi-club zijn we echt al een beetje beu alhoewel we vorig weekend nog es goed gefeest hebben. Normaal gaan we een keer om de twee drie maanden, als er bezoek komt es wat meer. Voor de rest feesten we in Kampala wel ietske meer, maar tegenwoordig gaan we er allemaal niet zoveel naartoe (met een kleine uitzondering van ons Nele) dus dat is ook al een eindje geleden. Thuis is de feestmogelijkheid niet zodanig groot. Het gezellige TL-licht, de onzeker elektriciteitsvoorziening, de vermoeidheid van het werk en het klimaat, enzovoort… En met ons drietjes fuiven is ook niet zo plezant, en wanneer we Ugandezen uitnodigen willen die enkel maar Ugandese beats uit onze kleine bokskes en dan kunnen we evengoed naar Patrons gaan…


Zover reikt dit eerste deel van het onderzoek, voor meer mooie details verwijs ik u naar de rechtstreeks betrokkenen. De eerste conclusies moeten jullie trekken, ze zeggen dat externen een grotere garantie op objectiviteit zijn, dus… uhum uhum…
Er is zeker nog een extra longitudinaal diepte- en waarnemingsonderzoek nodig, dus om wetenschappelijke redenen infiltreer en integreer ik me wel nog even verder in het gedrag van mevrouw van tomme en de heer de schepper… Het volgende ongetwijfeld verhullend rapport verschijnt binnen enkele maanden.

- Enige gelijkenissen met feiten of namen in de realiteit is louter op toeval gebaseerd. De auteur van dit stukje kan aldus niet onderworpen worden aan door andere betrokkenen uitgevoerde pesterijen of slagen en verwondingen causaal gelieerd aan het schrijven van dit stukje! (bij Bundiwet van 17 september 2007 vastgelegd) -

:-)

Veranderingen in het huis…

Omdat sinds zes maanden ‘werken aan het huis’ een van onze vaste weekend (soms zelf week) bezigheden is, is het nog es tijd om jullie de vruchten van ons werk mee te delen. Voor het ondertussen al relatief grote groepje bezoekers die we de voorbije maanden hebben gehad is het natuurlijk wel gemakkelijker om er zich een beeld van te maken dan voor de iets grotere groep thuisblijvers (shame on you!) die zich alleen nog maar hebben kunnen informeren via de voor- en na foto’s van enkele maanden geleden. Misschien kan het een teaser zijn om toch nog es binnen te springen; wees allen welgekomen op voorwaarde dat er chocolade en bier wordt meegebracht natuurlijk!
Genoeg gelachen, nu humor: de kleine nieuwe veranderingen in het huis:

- Nele heeft zich een boksbal aangeschaft om toch een beetje de conditie op peil te houden en ons natuurlijk wederom op stang te proberen jagen met haar voorliefde voor de martial arts. Joggen is hier niet meteen gemakkelijk als je constant ‘mizungu how are you’ afwisselend aan linker- en rechteroor begint te horen, en echt echt snel (weg)lopen is door het heuvelachtige Bundibugyo ook niet meteen evident. Fietsen lukt dan al beter, maar voorlopig is Pieter daar enkel een vurige bedrijver van. Boksen doen we ondertussen allemaal. Nele heeft Pieter enkele technieken geleerd, en Miguel is er ook eindelijk es aan begonnen. Ik dacht namelijk dat tegen een zak zand slaan maar behoorlijke saai was, maar ik heb gemerkt dat het nog serieus vermoeiend kan zijn na een klein halfuur, maar wel voldoening geeft en inderdaad de conditie wat terug kan opdrijven.
- We hebben meteen ook badmintonraketten aangeschaft die tot nu toe nog niet zo sporadisch zijn gebruikt als de boksbal, maar sinds we ons net – twee rieten stokken met een touw tussen – hebben en binnenkort ons veldje ook gaan afbakenen zal er waarschijnlijk wel al meer worden gespeeld.
- Richard, onze tuinman, heeft een banda in onze tuin gebouwd. Een banda is een soort van rond huisje, maar zonder muren. Duidelijk is dat ook niet, ik weet het, nieuwe poging: het zijn een aantal palen in een ronde gezet, met een rieten dak over gemaakt. Het is een vree handig ding om onder te zitten als het heel warm is, om gewoon te lezen of te eten, maar ook om een wilde cocktailparty onder te houden. Meteen nog een reden om allemaal en masse naar Bundi te komen. Het kan zoals je op de foto ziet ook heel handig zijn om Pieter onze aap in op te sluiten
- Pieter en mijn kast is geschilderd, in karmijnrood, en chocoladebruin en hemelsblauw, Nele’s is binnenkort aan de beurt! Johan heeft tijdens zijn bezoek onze livingdeuren geschilderd en de onderboordjes van onze gangmuren meteen ook mee geverfd.
- Onze moestuin is ook al ondertussen in oppervlakte verdubbeld. We hebben enkele suikerrietplanten uitgetrokken (en sommige opgegeten), alles mooi omgeploegd en nieuwe groenten gepland. Alles is relatief goed aan het lukken en met alles bedoel ik; tomaten, broccoli, aubergine, wortel, pompoen, komkommer, radijs, sla, warmoes, paprika en een hele reeks kruiden. Boeren in Bundi (het zou een strip van Suske en Wiske kunnen zijn), leuk, plezant, we hebben duidelijk onze roeping gemist!
- We hebben ons huis ook opgefleurd met nieuwe lokaal gemaakte meubels. Krakkemiekige onafgewerkte, oververniste, houtwormaantrekkende dingen, maar zeer handig en huisvullend. Vooral lange zitbankjes en rekken, in mijn kamer, Nele’s kamer, de badkamer, en de living…
- Onze veranda is naast de twee nieuwe gekko’s, een kunstwerk rijker. Ik heb er een schone wilde dansende Afrikaanse opgezet, geïnspireerd op tekeningen op de muren van een collega in Kampala enkele maanden geleden. We zijn zo slim geweest om er foto’s van te trekken en nu is er dus al eentje geschilderd bij ons.
- Ons plafond is serieus uitgedaagd geweest door de regens van enkele weken geleden. Ons egaal witte plafond is niet meer zo egaal, en heeft nu enkele grote bruine vochtplekken. In Pieters kamer zijn de platen zelfs al half aan het buigen gegaan. Pieter is op het dak gekropen om de gaten te vullen, en heeft vorig weekend de plekken proberen over te schilderen. Nu is ons dak voorlopig regenbestendig, het blijft wachten op het grote regenseizoen ik oktober november, fingers crossed!

Ons kast van een huis is sinds deze maanden dus al duidelijk in waarde gestegen, moeha! De ideeën blijven merkwaardig genoeg binnenstromen (we zetten binnenkort een watertank, douchekoppen worden ook waarschijnlijk geïnstalleerd, we krijgen hopelijk wat papayabomen en een cacao-boom binnenkort naast alle andere bloemen, er worden nog lampekappen gemaakt, ander boordjes geschilderd, kastdeuren, muurschilderingen…), dus we kunnen wel nog een paar maanden bezig zijn. Nu weten we dat het nog voor (bijna) een jaar is, dus we zullen er nog zeker iets aan hebben. Geïnteresseerden om mee the helpen schilderen, sjouwen, bouwen, woelen, knutselen, … kunnen ons altijd op de gekende gegevens contacteren!

Niet voor gevoelige zielen!!

Even voor de duidelijkheid… dit blogstukje zal over homo’s in Uganda gaan. Het is niet voos, niet vunzig, niet goor, het is gewoon een verslagje van hoe het er hier aan toe gaat voor de ho’s, de le’s en de bi’s in deze mooie wereld. Sommige uitspraken uit Ugandese kranten zullen misschien een beetje ziek overkomen, daarom de mini mini waarschuwing. Om u een klein voorsmaakje te geven, dit was een van de titels van een lezersbrief in een van de twee grote kranten The Daily Monitor: “Homosexuals are sick and vectors of chronic immortality.” Denkt u er ook zo over? Vervang dan ‘homosexuals’ in het vorige citaat door ‘I am’. Voelt u zich nu al ongemakkelijk? Kom dan binnen enkele dagen terug naar deze blog en er zal waarschijnlijk al iets nieuws van boven staan. Zin in meer duiding? Lees gerust verder…

-----------

Voor de twijfelgevallen, neem u tijd om nog es goed na te denken :-)

------------

Om te beginnen schets ik even hoe de naar schatting 500.000 holebi’s (op de 28 miljoen Ugandezen) er in dit land voor staan; homoseksualiteit is wettelijk verboden, en het homohuwelijk is als schep erboven op grondwettelijk verboden. Volgens de strafwet is iedereen die ‘carnal knowledge against nature’ heeft met iemand anders oftwel letterlijk ‘tegennatuurlijke vleselijke gemeenschap’ heeft een crimineel. De straf ervoor is levenslang. De enige beperking in de wet is dat er direct bewijs nodig is. Twee mannen of twee vrouwen die elkaar kussen in het openbaar behoort daar niet onder. Bewijs van penetratie, vastgesteld na een medisch onderzoek is het enige bewijs dat geldig is. Iedereen met basiskennis over de bloemetjes en de bijtjes, en een beetje kennis over de bijtjes en de bijtjes, en de bloemetjes en de bloemetjes, weet dat dit ‘bewijs’ in het laatste geval niet echt zo evident zoniet onmogelijk is, dus de facto zijn enkel hobi’s strafbaar. Onze lieve president Museveni heeft eind jaren negentig vurig opgeroepen om homo’s te arresteren en in staat van beschuldiging te stellen. Enkele jaren later heeft ie echter in het (wettelijk dan toch) homovriendelijke Zuid-Afrika zijn positie wat verzacht door te verkondigen dat ze het maar bij hun levensstijl mogen houden zolang ‘they did it quietly’. Twee jaar later is ie echter weer gaan overhellen in de andere richting en heeft ie het befaamde grondwettelijk artikel over het verbod op homohuwelijk laten goedkeuren.

Een jaar geleden is er in een van de zeldzame Afrikaanse tabloids Red Pepper (de eigenaar van de krant is de broer van eerder genoemde) een lijst verschenen van ‘bekende’ homo’s in de ambtenarij, de politiek, de entertainmentwereld, enzovoort. Enkele weken later was het de beurt aan een lijst van onze lesbische vriendinnen. Heel wat nationale en zelfs internationale reacties als gevolg brachten Uganda in de wereldaandacht, maar de storm ging weer liggen, tot enkele weken geleden dan toch…
De Daily Monitor publiceerde een verrassend voorpagina artikel: “Exclusive. Why police are not arresting homos. Testimonies: We are being persecuted” In een deel van het artikel werd een van de politie-inspecteurs geïnterviewd over het hoe en waarom van homovervolging. Hij antwoordde schoon dat de wetgeving niet toereikend genoeg was omdat de eerder vermelde ‘directe’ bewijzen moeilijk te verzamelen zijn. Hij zei ook dat het voor de politie geen prioriteit was om holebi’s te gaan opsporen en vervolgen. Zijn prioriteiten lagen (terecht!) ergens anders. Het artikel vermeldt ook als enig recent bewijs een zaak tegen een pastoor beschuldigt van seks met jongeren (pedofilie dus, het is niet de eerste keer dat we er mee in verband worden gebracht). De beschuldigde pastoor ‘damaged the anal anatomy from unsafe sex and it is painful (for the victim) to walk around’. In de eindalinea van het interview wordt even verwezen naar (daar hebben we het weer) de vergrote risico’s op HIV/AIDS als je de achter- boven de voordeur verkiest.

In een ander en veel groter deel van het artikel kwamen holebi en transgendergetuigen aan bod. Brenda, Victor, Kasha, Richard, Julian en Hellena spraken vrij over hun ‘zijn’, en wat de gevolgen daar van waren in een land als Uganda. Even een paar regeltjes:

“They mock us at the police, they call me a prostitute, but they haven’t found with a man.” (de trans aan het woord)

“I have been raped by men trying to prove I was a woman” (le)

“I was told not to wear trousers and caps, to start wearing dresses and skirts because that is how girls should dress” (Jullie weten het é vrouwen!)

“I am hiding, constantly wondering who is watching, afraid of accusations, but on the other hand, I’m happy because I have a community and I am following my heart.” (ho)

In de week erop begon de eerste lezersbrieven binnen te komen, van homohaters allerhande en (meestal mizungu) holebivoorvechters. De grote holebiorganisaties in Uganda reageerden met een persconferentie waarop enkele van de aanwezige holebi’s als duidelijk statement letterlijk maskers droegen. De voorspelde aandacht en reacties volgden snel. Een paar dagen later vond er in Kampala zelfs een religieus geïnspireerde betoging plaats, georganiseerd door de Interreligieuze Regenboogcoalitie Tegen Homoseksualiteit (let speciaal op het symbool van de regenboog). Enkele honderden Ugandezen kwamen erop af. De lezersbrieven bleven komen… twee klein voorbeeldjes, vul in ‘homohater’ of ‘holebivoorvechter’, het is niet zo moeilijk;
1/ ‘Imagine you are a parent and your son comes home and is unable to hold back anal excreta because a gay has damaged his rectum! Homosexuality can cause serious health defects. (…) Many gays want to adopt children. Why would they nurture feelings of parenthood, when they don’t want to produce their own children? Homosexuality spells doom and extinction for the human race!’
2/ ‘The so called religious people are choosing force and violence as the solution. In their determination to assess who is wrong or right, they kill more or less hundred people a day, most of them innocent civilians. (refers to Iraq) In Uganda, the Tabliqs may use only the Kiboko (sticks) against homosexuals. In Iran, gays are hanged. I am sure God will welcome gays in heaven while their executioner will burn in hell.’

Dit stukje moet in ieder geval duidelijk maken dat holebi’s ten eerste net geen Westerse uitvinding zijn, en dus overal te vinden zijn (maakt voor ons ook de keuze meteen groter), maar ten tweede ook toont dat er nog iets voor te vechten, te strijden valt voor alle open minded en zorgzame holebi’s en hun organisaties bij ons. In België en in toenemende mate de rest van Europa ziet de wetgeving er al heel veel beter uit, en lijkt er een einde aan de strijd voor gelijke rechten en non-discriminatie te komen, dus tijd om es buiten de grenzen te kijken, en es niet alleen aan onszelf te denken. Laten we in Brussel es jaarlijks gaan hoppen en boppen met pluimen in ons gat voor hen die het niet zouden moeten durven proberen! Het is ijdele hoop die ik hier ventileer, maar ik kan toch een beetje proberen…

De discussie hier blijft dus voorlopig zeer verhit, en zal misschien weer uitdoven zoals een jaar geleden… of een klein beetje boeiend worden en dus onder de aandacht blijven… wie weet… voor de geïnteresserden; ik volg het zeker op!
Voor iederen, nog even een grappige en misschien grove uitsmijter (en neen, hij komt niet van mij, of van Pieter of van Nele):

“I have never seen a he-goat mount a he-goat, why should human beings with the faculty of thinking do what animals consider too stupid to do?”

Ik hoop voor deze meneer dat ie inderdaad nooit twee he goats ziet boppen en hoppen of hij zou zich nog es een hartaanval kunnen aandoen, moeha!