Dan zullen ze drinken, ...

Het cliché van zuipende, feestende en andere niet kiese dingen doende vrijwilligers in de ontwikkelingssamenwerking (lees maar es het internationaal gekende ‘Emergency sex’) is op deze blog nog nooit deftig onder de loep genomen en dat ondanks we hier al bijna tien maanden rond springen en huppelen in Bundibugyo. Tijd voor een politiek-filosofisch-en-sociologisch onderzoek met onszelve als vrij representatief staal mizungu’s. Wat? Wie? Waar? Hoe? en Wanneer? Een relaas…

Wat? Waar?
We drinken geregeld een (flauw en half zoet) Ugandees pintje, en sinds enkele bezoeken ook wat Belgisch bier, alhoewel we met dat laatste behoorlijk spaarzaam zijn geweest. Wijn komt er ook af en toe op de tafel, maar dat zou goed zijn tegen hart- en vaatziekten en niemand van ons drie zou dat ooit willen hebben, dus sippen we af en toe een half glaasje meer van die zelfde wijn. Sterke drank van lokale kwaliteit kan er als aperitief of slaapmutske ook wel eens van af. Namen als Bond 7, V&A, Richot, Waragi en de bekende Smirnoff zijn als het op hun kwaliteit aankomt niet meteen onze beste vrienden, maar als het op een goeie afwisseling aankomt, zeker in de Irish koffie, dan wel al meer welkom. Voor de quizliefhebbers, je kunt altijd raden wat de sexy en mysterieuze Bond 7 wel es zou kunnen zijn?!
Wat feesten betreft… tja, de mogelijkheden zijn niet zo breed als in Lokeren of Destelbergen of in Koksijde uiteraard. In Bundi geen Cherry Moon, Boccacio of het lokale parochiezaaltje, enkel ‘Patrons’, de place-to-be in dit plaatsje. Aan de variatie van de muziek moeten ze nog een beetje werken, maar het is best wel een gezellige en grappige plek. Dansen gebeurt hier met alles en iedereen; mannen met vrouwen, vrouwen met vrouwen, mannen met mannen, de beroemde janet (not me!) met iedereen en zichzelf, enzovoort. Je moet ook helemaal niet ongerust zijn als je haar slecht zou liggen, genoeg spiegels in de zaal. Ugandezen lijken er behoorlijk graag voor te staan, maar dan meer om zichzelf te zien shaken met de booties dan hun haar anders te gaan leggen. Klein advies, wit dragen als je wil opvallen, donker dragen als je niet onder de tienduizend blacklights wil gezien worden.
In tegenstelling tot de Bundibrousse zijn de mogelijkheden in Kampala wel serieus wat uitgebreider. Zelfs onze medevrijwilligers in Kigali, Rwanda, komen het nachtleven in de hoofdstad geregeld es verkennen. Meer is er in Kampala ook niet echt te doen, dus als je komt is feesten in Kampala de boodschap!

Wie? Hoe?
Pieter drinkt al wel es graag een biertje, zeker als het op zijn aansturen vanuit België geïmporteerd is geweest. Miguel sluit zich daar graag bij aan. Nele komt zoals de Ugandezen wat slowly slowly achter en haar snel-in-slaap-vallen-van-drank handicap is natuurlijk een rem in de achtervolging op de mannen. We blijven alledrie Belgen, dus we kunnen een Duvel (of een Chimay) als we in het geroemde Belgische restaurant Le Chateau in Kampala geraken, absoluut appreciëren, zeker als een ander ons trakteert!
Feesten doen we allemaal even graag, shaken doen we gelijk de beesten. Soms verschieten de andere van het beest in de derde, maar liggen we alleszins strijk van het lachen. We laten ons altijd volledig gaan en dat maakt het des te plezanter. Padam!

Wanneer?
Natuurlijk iedere dag, iedere week, ieder uur drinken en feesten! Ha! Neen, de Bundi-club zijn we echt al een beetje beu alhoewel we vorig weekend nog es goed gefeest hebben. Normaal gaan we een keer om de twee drie maanden, als er bezoek komt es wat meer. Voor de rest feesten we in Kampala wel ietske meer, maar tegenwoordig gaan we er allemaal niet zoveel naartoe (met een kleine uitzondering van ons Nele) dus dat is ook al een eindje geleden. Thuis is de feestmogelijkheid niet zodanig groot. Het gezellige TL-licht, de onzeker elektriciteitsvoorziening, de vermoeidheid van het werk en het klimaat, enzovoort… En met ons drietjes fuiven is ook niet zo plezant, en wanneer we Ugandezen uitnodigen willen die enkel maar Ugandese beats uit onze kleine bokskes en dan kunnen we evengoed naar Patrons gaan…


Zover reikt dit eerste deel van het onderzoek, voor meer mooie details verwijs ik u naar de rechtstreeks betrokkenen. De eerste conclusies moeten jullie trekken, ze zeggen dat externen een grotere garantie op objectiviteit zijn, dus… uhum uhum…
Er is zeker nog een extra longitudinaal diepte- en waarnemingsonderzoek nodig, dus om wetenschappelijke redenen infiltreer en integreer ik me wel nog even verder in het gedrag van mevrouw van tomme en de heer de schepper… Het volgende ongetwijfeld verhullend rapport verschijnt binnen enkele maanden.

- Enige gelijkenissen met feiten of namen in de realiteit is louter op toeval gebaseerd. De auteur van dit stukje kan aldus niet onderworpen worden aan door andere betrokkenen uitgevoerde pesterijen of slagen en verwondingen causaal gelieerd aan het schrijven van dit stukje! (bij Bundiwet van 17 september 2007 vastgelegd) -

:-)