Enkele weken geleden ben ik begonnen met het uitvoeren van een enquête in kader van de Village Health Teams. Na de eerste sensibiliseringsfase wil ik aftasten wat de mensen daarvan vonden, of ze het concept van Village Health Team goed hebben begrepen, wie ze betrokken willen zien in het programma en wat ze verwachten van de training (de volgende fase). Ondertussen heb ik al 19 mensen kunnen ondervragen (de target is 70, morgen doe ik er 21, en volgende week 30), maar het heeft al heel wat voeten in de aarde gehad om tot hier te geraken.
Het opstellen van de vragen was de eerste taak. Eerst wat brainstormen, dan vragen formuleren, die dan op een goede manier schikken, een schone vlotte volgorde maken en dan de enquête ‘lay-outen’. Dat heb ik dan aan mijn medevrijwilligers en coach voorgelegd, die kleine veranderingen hebben aangebracht. Na wat kleine correcties had ik besloten om de enquête in de lokale taal te laten vertalen zodat de toegankelijkheid vergroot wordt voor de respondenten, dit werd mijn tweede taak. Daar het programma twee subcounties bestrijkt, moest ik de vragen meteen in twee lokale talen omzetten; het Lubwesi en het Rukonzo. Ik heb meteen mijn counterpart ingeschakeld die naast zijn werk de vertalingen heeft uitgevoerd. Ik wou echter honderd percent zekerheid van een goeie vertaling omdat de nuances in bepaalde vragen heel belangrijk zijn. Ik heb aldus twee andere mensen ingeschakeld die respectievelijk de Lubwesi en de Rukonzo vertaling van mijn counterpart hebben gekregen. Ik had hen gevraagd om die in het Engels te vertalen. Dit ganse proces bleek achteraf zeker de moeite waard omdat hier en daar een vertaling niet klopte of zoals voorspeld een nuance anders werd weergegeven. Het heeft me een paar dagen gekost, maar dit toonde aan dat het niet voor niets is geweest. Vervolgens moest ik alles nog uitprinten en in de gewenste hoeveelheid kopiëren, wat met de gekende stroomproblemen ook nog niet zo evident is geweest. Na al deze voorbereidingen kon ik eindelijk beginnen, dacht ik… Mijn counterpart was niet altijd beschikbaar of de benzine in Bundibugyo was op of het was een hevige stortbui of ik had mijn verlof, er waren verschillende dingen die me verhinderden om naar de field te trekken en te beginnen met de eerste enquêtes. Vorige week ben ik eindelijk aan de eerste kunnen beginnen. Het was de bedoeling om iedereen apart te zetten en individueel de enquête te laten invullen zodat beïnvloeding van externe factoren (mannen, politieke leiders, …) zoveel mogelijk zou kunnen vermeden worden. Dit is dus niet gelukt. Ik heb es zes mensen tegelijk gehad, dan es elf mensen tegelijk, en tenslotte twee mensen samen. Hier en daar vermoed ik een beïnvloeding, maar al bij al viel het wel mee. Het is een beperking op de resultaten, wat ook zeker zal vermeld worden in het rapport. Deze week heb ik uiteindelijk nog geen enkele kunnen afnemen. Het was eerst voorzien voor vandaag, maar het is alweer verschoven naar morgen. Ik zit natuurlijk met een deadline en dat is voor de training. Ik vraag naar hun verwachtingen voor de training, dus die vragen moeten er natuurlijk voor gesteld worden. Dat heeft me ten eerste vroeger al beperkt in de keuze van de parishes, maar doet me nu ook rushen om alles voor volgende week woensdag klaar te krijgen, want dan zou de training starten, stressen dus.
Na het afleggen van de enquêtes, moet ik die nog es samen met iemand anders verwerken omdat de meeste ook beantwoord zijn geweest in de lokale taal. Ik hang dus weer af van iemand om dan op te schieten. Daarna moet ik de resultaten en ervaringen nog es bundelen in een verslag en kan ik beginnen aan mijn grote bevraging die voor juli gepland is.
Deze kleine tussentijdse evaluatie heeft me heel veel bijgeleerd en enorm goed voorbereid voor mijn werk in de volgende maanden. Ik weet waar ik in het vervolg moet op letten en hoe ik alles beter en meer gestructureerd kan voorbereiden. Ik heb een grote bagage meegekregen voor ‘za big job’ in juli, spannend… eerst deze afwerken, en dan beginnen aan de volgende.
.jpg)
