Monitoring: balans na week één

De voorbije week was het weer zover: de driemaandelijkse monitoring van een hele reeks BTC projecten die de voorbije jaren zijn uitgevoerd via de verschillende district departementen. Gespreid over twee weken worden een 75tal verschillende projecten gemonitored op hun duurzaamheid, functionaliteit en impact. Samen met het departement Community Development ben ik medeverantwoordelijk voor de organisatie en coordinatie van de hele oefening.

Na de eerste verrassend succesvolle oefening in juli hadden we hier en daar wat veranderingen aangebracht: de manier van rapporteren, het gebruik van gestandaardiseerde indicatoren, de verantwoordelijkheid voor planning, de human resources, enz. Ondanks een verbeterde planning en uitgebreider en betere informatie voor de regioverantwoordelijken, is er hier en daar iets verkeerd gelopen. Het nieuwe rapporteringssysteem leek moeilijker dan verwacht (ondanks men geschreven instructies had die men natuurlijk niet leest); informatie over de indicatoren werd soms uit de duim gezogen (zelfs waar ik bij was), er werden verkeerde projecten gemonitored (watertaps of beschermde waterbronnen die niet door BTC zijn uitgevoerd); de mobilisatie van de communities of andere cruciale personen met de juiste informatie liet te wensen over of was helemaal niet gedaan, de steeds terugkerende problemen met de brommers die niet onderhouden zijn, enz. Niets onoverkomelijk, en er is zeker ook veel goed werk geleverd,; maar toch is er voor de volgende monitoring zeker nog werk aan de winkel. Er is nood aan een serieuze training, betere mobilisatie, een debriefing, en meer technische bijstand.

De regen die er normaal niet zou moeten zijn deze tijd van het jaar was echter de grootste spelbreker. De grote Bundi-Fort Portal weg is op drie plaatsen overstroomd en is zelfs op een plaats half weggezakt. De kleine weggetjes en vooral de wegen langs de Rwenzori flanken zijn in ware modderpoelen veranderd waar je je best niet op waagt behalve als je er echt echt moet doorgeraken (zoals wij op bepaalde plaatsen). Mijn derrière heeft zelfs ondervonden dat rotsen enorm glad en mensonvriendelijk kunnen zijn, zelfs al ben je voorzichtig!

De eerste week is relatief goed verlopen, maar we hadden toch beter verwacht. Vol goeie moed, een regenjas en een gatkussen op naar de tweede week!!