FAITS DIVERS VAN DE WEEK : Nele en Henriette, een haat-liefde-verhouding
- week 12 -
Sinds we verhuisd zijn (nu officieel twee weken) loopt er in onze tuin een kippetje rond, ondertussen omgedoopt tot Henriette/Harriette. Ze is absoluut niet schuw, irriteert ons in verre verte niet, maar heeft met haar klein hoopje hersenen de weg naar buiten echter nog niet kunnen vinden…
Iedereen heeft zijn eigen manier om met kippen om te gaan natuurlijk. Ik eet ze niet op, anderen hebben ze als huisdier, of voor de eitjes, maar anderen hebben er heel andere wilde ideeën mee, zoals ons Nele bijvoorbeeld, hier een staaltje van haar wilde fantasie:
Nele had eerst het idee opgevat om ze te slachten natuurlijk. In de Ugandese cultuur is het de gewoonte een kip te slachten om je nieuwe woonst in te wijden, om zogezegd met het bloed van de slachting de kwade geesten weg te jagen. Dat klonk uiteraard als muziek in de oren bij onze twee carnivoren Pieter en Nele, maar was buiten de herbivoor Miguel gerekend. Optie heel snel geschrapt dus, alé, het inwijdingsaspect dan toch, Nele wou Henriette nog steeds slachten (of het nu als grap bedoeld was of niet? Ze heeft blijkbaar echt es de behoefte om zelf een kip te slachten, dus grap of niet, er zal altijd iets verdachts aan zitten). Een nieuw idee aangebracht door Miguel, was om de kip te vangen en buiten te zetten. Wat stelt Nele voor? We nemen het beestje vast en gooien (!) haar over de omheining, ‘het belandt toch terug op zijn poten’. Even slikken weer… reply van Miguel: een kat belandt ook altijd op zijn poten, daar gooi je ook niet mee… Nele lag al bijna kurk van het gieren en lachen, want nu was ze echt begonnen! Ik zal er niet te diep op ingaan, maar villen, kop omwringen, kippen die zelfmoord zouden plegen, kwam er allemaal aan te pas, in geuren en kleuren, in gegiechel en geschater… daar ging mijn beeld van een vredelievende zorgzame Nele. Ze is zowaar de ultieme vijand van de kip, de Satan voor het kippenras, de butcher der butchers, en Pieter zou wel es haar partner in crime kunnen zijn, ik zou er niet van verschieten…
GAIA, er is werk in Bundibugyo, in het huis van de doctor, schuin over het hospitaal! Je herkent de dader aan haar grijnzend gezicht, cirkelend als een aasgier rond het kippenhok, met een slagersmes in haar beide handen, zwetend en kwijlend van de goesting… maar ook plat liggend van het lachen en gieren, om het lot van de kip en haar kuikentjes!!
Enkele weken geleden was een van de opmerkingen in een discussie dat de mens intelligenter werd door vlees te eten, wel daar heb ik ondertussen al zwaar mijn twijfels over…
Haar nu niet overladen met dreigbrieven e, eentje volstaat :-)
Sinds we verhuisd zijn (nu officieel twee weken) loopt er in onze tuin een kippetje rond, ondertussen omgedoopt tot Henriette/Harriette. Ze is absoluut niet schuw, irriteert ons in verre verte niet, maar heeft met haar klein hoopje hersenen de weg naar buiten echter nog niet kunnen vinden…
Iedereen heeft zijn eigen manier om met kippen om te gaan natuurlijk. Ik eet ze niet op, anderen hebben ze als huisdier, of voor de eitjes, maar anderen hebben er heel andere wilde ideeën mee, zoals ons Nele bijvoorbeeld, hier een staaltje van haar wilde fantasie:
Nele had eerst het idee opgevat om ze te slachten natuurlijk. In de Ugandese cultuur is het de gewoonte een kip te slachten om je nieuwe woonst in te wijden, om zogezegd met het bloed van de slachting de kwade geesten weg te jagen. Dat klonk uiteraard als muziek in de oren bij onze twee carnivoren Pieter en Nele, maar was buiten de herbivoor Miguel gerekend. Optie heel snel geschrapt dus, alé, het inwijdingsaspect dan toch, Nele wou Henriette nog steeds slachten (of het nu als grap bedoeld was of niet? Ze heeft blijkbaar echt es de behoefte om zelf een kip te slachten, dus grap of niet, er zal altijd iets verdachts aan zitten). Een nieuw idee aangebracht door Miguel, was om de kip te vangen en buiten te zetten. Wat stelt Nele voor? We nemen het beestje vast en gooien (!) haar over de omheining, ‘het belandt toch terug op zijn poten’. Even slikken weer… reply van Miguel: een kat belandt ook altijd op zijn poten, daar gooi je ook niet mee… Nele lag al bijna kurk van het gieren en lachen, want nu was ze echt begonnen! Ik zal er niet te diep op ingaan, maar villen, kop omwringen, kippen die zelfmoord zouden plegen, kwam er allemaal aan te pas, in geuren en kleuren, in gegiechel en geschater… daar ging mijn beeld van een vredelievende zorgzame Nele. Ze is zowaar de ultieme vijand van de kip, de Satan voor het kippenras, de butcher der butchers, en Pieter zou wel es haar partner in crime kunnen zijn, ik zou er niet van verschieten…
GAIA, er is werk in Bundibugyo, in het huis van de doctor, schuin over het hospitaal! Je herkent de dader aan haar grijnzend gezicht, cirkelend als een aasgier rond het kippenhok, met een slagersmes in haar beide handen, zwetend en kwijlend van de goesting… maar ook plat liggend van het lachen en gieren, om het lot van de kip en haar kuikentjes!!
Enkele weken geleden was een van de opmerkingen in een discussie dat de mens intelligenter werd door vlees te eten, wel daar heb ik ondertussen al zwaar mijn twijfels over…
Haar nu niet overladen met dreigbrieven e, eentje volstaat :-)
posted by Miguel at 7:33 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home