Vooruitz(w)ichten...

Zowel Nele als ik worden dezer dagen overrompeld met werk. Nele is volop bezig data aan het verzamelen over de meest uiteenlopende zaken, moet deze data aan sneltempo in een computer krijgen, is een M&E strategie in elkaar aan het bricoleren en moet straks nog haar ervaringen in een rapport neerschrijven. Ik cross momenteel het ganse district rond om het departement Community Based Services te assisteren met de monitoring van BTC-projecten, probeer hier en daar ook het kinderbeschermingsprogramma erbij te monitoren en zit in volle voorbereiding voor de eerste grootschalige evaluatie van het Village Health Team programma die in augustus en september van start moet gaan. Nele vertrekt eind juli naar België terug om aan haar nieuw avontuur te beginnen; een master, euhm excuseer Nele, een ‘advanced’ master in social policy analysis in Leuven. 12 juli vertrek ik zelf via Bangkok naar het Laotiaanse platteland om met mijnen bester vrienden een viertal weken te relaxen en te genieten voor ik terug naar Uganda raas om terug in het werk te vliegen. Dan kom ik in een leeg huisje terecht want – helaas – Nele zal er niet meer zijn en Pieter zit ondertussen al een kleine week in Nepal. Onze coach zal dan ondertussen ook al aan zijn nieuwe job in Kampala begonnen zijn, dus de enigste mizungu how are you wordt … mij! Het beloven spannende bizarre leuke verrassende en vooral heel vlugge weken en maanden te worden! Ik ga vlug weer aan het werk, want de in te voeren data roepen me na vanuit het stapeltje links van de laptop… ‘voer me in, alstublieft, voer me in’

* deze naïeveling draait zot *

No no DDT!

Neen, neen, fans der Vlaamse aarde, we hebben geen actiecomité in het leven geroepen tegen een van de bekendste acteurs uit de meest populaire Vlaamse TV reeks ooit. We zullen het hebben over de chemische stof met dezelfde naam die dezer dagen menig Oegandezen de stuipen op het lijf jaagt.

Het parlement heeft namelijk een programma goedgekeurd dat het gebruik van DDT toelaat als bestrijdingsmiddel tegen malaria. Volgens het plan zullen alle binnenmuren van alle huizen in de meest vatbare gebieden verplicht besproeid worden met het product. De regering verzekerd dat alles veilig zal verlopen en dat het product niet schadelijk is voor de gezondheid en voor de natuur. Menig Bundibugyaan is het daar echter niet mee eens en ziet nu al de schadelijke gevolgen. Vele boeren zijn al gewaarschuwd dat hun producten (voornamelijk cacao) niet meer zullen aangekocht worden omdat DDT de kwaliteit van het product rechtstreeks en onrechtstreeks aantast (via grondwatervervuiling, luchtverplaatsing van restdeeltjes, enz.). De producten voldoen aldus niet aan de vereiste Europese en andere internationale normen. Bundibugyo heeft daarenboven een van de beste kwaliteitsvolle gekweekte cacao op de Oost-Afrikaanse markt en is de grootste producent in het land. Een goedgekeurd plan en de eerste uitvoering van het programma in het noorden van het land kan het kwaliteitsimago van de cacao in dit district bij de producenten al naar beneden halen nog voor men met sproeien start.

Boeren hebben al via de politieke en administratieve organen laten weten dat ze het nooit zullen toelaten dat DDT wordt gebruikt in hun huizen en bereid zijn om hun land en inkomen met alle middelen te verdedigen. Vorige week werden we zelfs opgeschrikt op het werk door een vurige mini-betoging tegen DDT! Boeren in Bundibugyo zijn in groter getale dan hun Vlaamse collega’s, maar komen even vurig op voor hun belangen! Dit verhaal beloofd nog spannend te worden, maar laat bij ons ook een wrange nasmaak na. Het gebruik van DDT is namelijk verboden in de ganse Europese Unie, maar the stuff die wordt gebruikt in Oeganda wordt wel geproduceerd en geleverd door een Europese bedrijf. * slik * Daar is onze mooie dubbelzinnige moraal weer…

Meid met een handvat? ik? euhm, neen, tzit vol!

Vrijdag in de late namiddag toen we op de CAO aan het wachten waren, hebben we een staaltje mogen waarnemen van hoe simpele gebaren gans andere betekenissen kunnen hebben in verschillende culturen. Een kleine beschrijving van het gebaar:

- gebaar: je houd je ene arm bijna gestrekt vooruit, en maakt een verticale vuist met je hand. Met de andere arm sla je met de handpalm van een opengewaaierde hand op de top van je vuist, herhaaldelijk toon je deze beweging aan je toeschouwer.

- betekenis in Belgie: een half verwijt ten op zicht evan je toeschouwer waarin je hij of zij beoordeelt als een manwijf, wijfman, meid met een handvat, achterdeurwerker, butch, ga zo maar door

- betekenis in Bundibugyo: de vraag of de bevestiging dat het kantoor of de ruimte momenteel vol is, dat er teveel volk al binnen is, dat je efkes moet wachten

Een keer hadden we het de secretaresse van de CAO zien doen naar iemand die langs kwam, en de tweede keer een oudere ervaren collega van bij mij op health naar de secretaresse. Nele en ik lagen natuurlijk plat van het lachen waarop ze om meer uitleg vroegen. We hebben hen afgeraden deze beweging, dit gebaar, in Belgie te gebruiken omdat het te seksueel geladen is. Hopelijk volgen ze onze goede raad wat op! We gaan het beter ook es aan Jaana uitleggen voor ie straks op deze manier een auditorium of kantoor van de KU Leuven binnenstapt. :-)

België voor beginners

Jaana, de district engineer, heeft gisteren eindelijk zijn toelating gekregen om de 2jarige master in Water Resources Engineering aan de Universiteit van Leuven te gaan volgen. In zijn ‘welkomstpakket’ zat een kleine grappige maar treffende citatie over België en zijn mooie inwoners. Lees even mee, de eerste zin is al grappig;

Belgium is famous for its French fries, chocolate and beers (Stella Artois is made in Leuven!) What all Belgians have in common is a love for the ‘good life’, which they find in their excellent food and drink, comfortable housing, reliable medical and social services, highly developed traffic and communications infrastructure. Belgians are not the type wanting to impress other people with their achievements, or to convince other of their righteousness. They tend to be rather reserved or introverted in their first contact with other people, but are sincerely warm and friendly once you get to know them better. They are happy when they can enjoy a safe and comfortable life, together with their family and friends, and they put a high value on privacy. They have a clear aversion towards moralizing, towards telling other people how they should or should not behave (an attitude for which they criticize their neighbours in Holland), and they take ‘live and let live’ as the basis for their philosophy. R.Hill, in a book on different European characters, describes the Belgians as ‘open-minded opportunists’, noting their pragmatical attitude.

Ik vrees dat Bart Dewever gruwelt bij deze beschrijving, maar hij voldoet er waarschijnlijk ook maar half aan.

Goat chase! Wie doet mee?

De gemeenteraad van Bundibugyo Town heeft onlangs een wet uitgevaardigd die geiten en koeien verbied vrij los te lopen op de zovele straten en pleinen van dit dorp. Wie nog niet in Bundibugyo heeft mogen vertoeven, moet weten dat elke straathoek wel zijn eigen gang van rivaliserende geiten heeft, koeien veelal de lokale grasmaaiers zijn, de fertiliteitsgraad bij geiten hoger is dan de hoogste toren in Dubai en je ogen moet uitkijken als je ons poortje uitloopt om de zoveelste stoet van Ankole-koeien op tijd te kunnen ontwijken. Deze wet beloofd dus qua haalbaarheid – zoals vele van zijn voorgangers – letterlijk in de stront te komen te vallen!

Enkele van onze district collega’s laten het er echter niet bij en zijn al op jacht gegaan. Jockus, de environment officier en de vriendelijkste cowboy op deze aardbol, had al tientallen indringers gespot op het district terrein en snelde meteen naar de winkel om touw. Jaana, de district engineer ‘streng maar rechtvaardig’, heeft al drie geiten gevangen gezet en aan de politie overhandigd voor ondervraging. Na een kleine borg/omkoping van 20.000 shilling (acht euro), heeft de eigenaar zijn beesten echter terug kunnen krijgen. Als het zo blijft verder gaan, vrezen we voor een overbevolking in de gevangenis en een toenemende burn-out bij de lokale politie!

Hil(r)ariteitenkabinet, niet enkel in de Belgische politiek dus :-)

my story from Bundibugyo...

- nieuw nieuw nieuw-

Nele en ik hebben onze techneut en district assistant statistician Stephen Kaliisa geholpen een blog op te zetten (zie hem op foto blog Nele). Het lijkt nog op niets, er staat ook nog niets op, maar hou het in de gaten! Een jonge dynamische en zoals ie zelf zegt 'loving and caring' zalige gast die schrijft over zijn leven hier, het kan boeiend worden. Dus check out once in a while! Beware voor de overdosis meligheid waar Ugandezen voor bekend staan, maar ook voor het hilarische Engels!

' My story from Bundibugyo'
http://kaliisaug.blogspot.com

een - bloep - wissel van de wacht

een misser op een van mijn vorige berichten; de door mij beschreven Jeltsin bleek een Boris te zijn, en niet omgekeerd, dus voor alle duidelijkheid de zwarte was Jeltsin, de gevlekte is Boris. Anderhalf jaar Bundibugyo tast u zicht vermogen aan vrees ik!

En, een nieuweling, en wat voor een, op de boerderij, Zulma! Ze heeft Jeltsin vervangen als vrouw des varkenshuizes. Ze werd meteen besnuffeld door Boris en - hopla - ook besprongen (daar gaan ze weer). Maar dat was volgens ons Mary de bedoeling dus missie geslaagd jongens!
Het was wel efkes lachen om ons klein manneke op zijn tenen over onze bom van een Zulma te zien buigen, precies een keffer op een st-bernard! De natuur zit vol verrassingen en past zich wonderbaarlijk aan...

Brrr, te koop!

Donderdag hebben we in ons huis onverwacht bezoek gekregen, van een jonge kerel die zogezegd Pieter kende van het voetbal, (wat perfect mogelijk was) die iets heel bijzonders met zich mee had… een roodstaartaapje! Het nieuwe schoolsemester gaat namelijk in, en de jongen had geld nodig. Voor de geïnteresseerden, de juiste kostprijs weten we niet, we hebben namelijk direct geweigerd. We hebben hem proberen overtuigen dat wat ie daar deed compleet illegaal en strafbaar was en hij ieder moment zou kunnen aangehouden worden door een van de vele UWA rangers. Daarnaast hebben we hem, Ebola fris in het geheugen, ook proberen duidelijk te maken dat het niet echt slim is om de meest gekende drager van het virus zomaar in huis te nemen en ermee rond te lopen in Bundibugyo Town. Dat begreep ie helaas niet echt, want zei ie, ik heb het beestje al twee maanden in huis zonder zelf Ebola te hebben gekregen. Na ons plechtig te hebben beloofd het aapje terug vrij te laten in ruil voor Pieter’s Belgisch telefoonnummer (uhum, rare deal), hebben we de kerel en het aapje maar terug naar huis gestuurd.

We zijn er bijna zeker van dat ie het aapje niet meteen zal gaan loslaten in het nationale park (hij vroeg eerst aan mij om hem te begeleiden, maar ik wil geen risico lopen om straks zelf op verdenking opgepakt te worden), maar meer konden we echt niet doen, behalve deze jongen aangeven bij UWA, waar we zeker geen zin in hadden. Het deed ons onmiddellijk beseffen dat deze praktijken waarschijnlijk geen uitzondering zullen zijn, en er ongetwijfeld mizungu’s bestaan die het niet kunnen laten om zo’n schattig beestje te kopen, zelfs hier in het mooie Bundibugyo. Jammer, vreselijk en behoorlijk arrogant en ongevoelig!