Samen met Roel en Johan, heb ik begin oktober dichtbij het Congolese Goma de actieve Nyriangongo vulkaan beklommen. Vanuit het Rwandese Gisenyi staken we met een blitse 4x4 de grens over, zijn we nog wat broodnodige inkopen gaan doen, om een halfuur later aan de ingang van het door Unesco beschermde uitgestrekte Virunga national park aan te komen. De verplichte verwelkoming en toeristische uitleg van de gids en een goeie handshake aan de dragers en we waren weg voor een zes uur durende
wandeling.
Het eerste stuk ging door een halfopen laag bos wat vree goe meeviel. Daarna volgden we de ‘verse’ lavasporen tot aan de nog stomende plek aan de onderkant van de vulkaan waar ie in 2002 voor het laatst is uitgebarsten en grote delen van Goma had overspoeld. Hierna begon de eerste echte steile klim via kleine bospaden, met een motregen op ons hoofd en de eerste kleine koude rillingen. Na deze klim kwamen we ongeveer op het midden van de vulkaan terecht waar we een serieuze rustpauze inlastten, ons goed aankleedden, ik voor het eerst in een jaar een muts op mijn hoofd zette, en we al rustend genoten van het indrukwekkende landschap. Hier zagen we voor het eerst echt goed hoe de vier lavastromen hun weg hadden gebaand richting Goma. Indrukwekkend! Na een pauze van twintig minuten was het tijd voor het moeilijkste stuk: steil, enorm koud, vol losliggende stenen en met veel wind. Het was echter een redelijk kort stuk en we waren gemotiveerd genoeg om het snel af te werken.
Bovenaan aangekomen zagen we de eerste glimp van de vulkaanstroom in de krater, maar het opzetten van de tent was de eerste prioriteit, voor het donker begon te worden. De dragers hadden al een eerste poging ondernomen om de tent op te zetten, helaas verkeerd. We hebben
vlug alles terug geïnstalleerd hoe het moest en ons potje mountain food klaargemaakt. Dan werd het tijd voor het moment supreme: het vulkaanmeer. We hadden enorm veel geluk, want voor meer dan een halfuur konden we alles super goed zien, zonder dat de mist teveel de spelbreker werd. We bleven verbijsterend en perplex kijken, foto’s en filmpjes nemen, vergelijkingen maken met Lord of the Rings, de gids uitvragen en zo verder. Het was een ervaring om niet te vergeten!
Zo ook de nacht. Die was kort, slaaploos, vries-koud, met enorm veel windstoten tegen de tent, met het gebulder van de vulkaan op de achtergrond, … ook een belevenis op zich dus :-) ’s Morgens waaide de tent zelfs bijna weg, en verdwenen al onze ankerstenen onder de tent. Roel en ik, die er nog inzaten, waren efkes van slag, maar konden gelukkig nog de tent tegenhouden. De buitentent van de dragers echter had het al begeven en was al in en uit de krater gewaaid. Een goeie-morgen
was dat!
Nog een laatste blik op de vulkaan, en de weg naar beneden werd aangezet. Sneller dan de dag ervoor waren we weer beneden, weer in Goma, over de grens en terug in Gisenyi. We namen nog een duik in het kivumeer voor we weer op weg waren naar Uganda, voor de gorilla’s en onze volgende klim, de Mount Sambinyo, het drielandenpunt tussen Rwanda, Congo en Uganda.
