Het eerste afscheid…

… is er vroeger gekomen dan verwacht. Geoffrey, de gast waarvan ik het schoolgeld betaalde, is namelijk aan zijn eerste semester gestart (in Uganda begint het schooljaar begin Februari, zijn er drie semesters, met telkens een maand of langer vakantie tussen). Hij start zijn tweede secundair na een succesvol eerste jaar waarin hij de 6^e uit 90 is geworden (Uganda heeft het Britse onderwijssysteem: 7 jaar lagere school, vier jaar o’level and twee jaar a’level). Ik ging hem normaal gezien nog es vlug opzoeken op de weg naar Kampala wanneer ik definitief vertrek, maar omdat hij verandert is van school is dat geen optie meer. Vorig jaar zat ie namelijk in Fort Portal en nu gaat ie naar een school in Kasese, dat niet op de weg Bundibugyo-Kampala ligt.

Ik heb dus vorige week zaterdag al mijn contactgegevens doorgespeeld, nog es een mooie ‘speech’ gegeven en afscheid genomen. Hij stond er wat stilletjes bij en nam afscheid met zijn typische zinnetje ‘thank you for the work you’re doing’ (hij gebruikte dat zelfs wanneer ik mijn boek zat te lezen, of zelfs als ik gewoon de poort voor hem opendeed) en weg was ie.

Ik wens hem in ieder geval veel succes! Het zal niet gemakkelijk zijn in een familie met drie kleine zusjes, waarvan de vader gestorven is, en de moeder sporadisch werk vindt, om de nodige financiën te vinden, maar toch hoop ik ergens dat het hun lukt, als familie. Zoals vele Ugandezen, heeft ook hij er een nieuw levensmotto bij: ‘Yes, we can!’