Waar was jij de dag Obama verkozen werd?

Ik was ’s morgens vroeg heeeel vroeg op, of ja, in feite ben ik toen nooit gaan slapen. Mijn coach en enkele BTC collega’s (de ongelukkigen die niet mochten vliegen naar Bundi) waren namelijk komen eten en de biertjes en de slechte whisky hielden ons wakker. Om twee uur dertig stipt ben ik met mijn muze, mijn coach, mijn steun en toeverlaat, het nachtelijk Bundi doorgereden richting de kantoren van onze bevriende collega’s van Goal, een Ierse NGO, om… ra ra ra… inderdaad de Amerikaanse verkiezingsuitslagen te volgen op tv.

Na een goed halfuur en een laatste pint dommelde Vincent echter - niet onverwacht - in slaap, dus zat ik daar samen met een enkele Ugandees enthousiast de verkiezing te volgen. Tot… ik het wat koud begon te voelen in mijn hoofd en me ook moest overgeven aan de slaap. Om 5u30 hebben we het slagveld verlaten en zijn we in ons bed gekropen.

Een hele korte en bewogen nacht achter de rug en nog vlug vlug enkele projectfiches schrijven en lay-outen, stonden we klaar om negen uur om de echte bezoekers te verwelkomen. Een uurtje te laat aangekomen hebben we ons allemaal in de grote hal genesteld voor de noodzakelijke speeches. CAO pronkte met zijn trofee omdat Bundibugyo in het ganse land de beste was in rapportering van waterpunten, maar hemelde vooral alles wat BIDP maar had gedaan op, net zoals de chairman LC5. Daarna was het aan de Belgische delegatie om iedereen te bedanken voor de ontvangst en om met hier en daar een ongelukkige verspreking, aan te kondigen dat België zijn ontwikkelingsprogramma in Uganda met vier jaar zal verlengen. Klap klap klap en het was tijd voor de nodige projectbezoeken.

Eerst werd het hospitaal en een polytechnisch instituut bezocht, daarna ging de groep er samen vandoor voor een bezoek aan een vrouwengroep die zich met rijstteelt bezig hield. Dit stuk van de dag viel wat langer uit dan verwacht (en dan we expliciet hadden op gehamerd tijdens onze bezoeken de dagen ervoor), dus werd de rest van het bezoek serieus ingekort, zodoende de grote regen te vermijden tijdens de vlucht. Vlug onder een van de vleugels van het vliegtuig een sandwich achter de kiezen en weg waren ze weer, om drie uur in de middag, richting grote en saaie onderhandelingen in Fort Portal en Kampala.

Wij natuurlijk opgelucht, deels ontgoocheld omdat sommige bezoeken geschrapt werden, maar over het algemeen content dat we er van af waren, zodat we ons weer aan het normale werk konden zetten. Lang leve de hoge bezoeken!