De grote trek

Zaterdag hebben we het eindelijk gedaan, de tocht over de bergen van Bundibugyo naar Fort Portal. We hebben natuurlijk voor de kortste weg gekozen, het Kazingo-pad, tot op vandaag nog steeds een weg die frequent gebruikt wordt door Ugandezen aan beide kanten van de Rwenzori’s.

We zijn ’s morgens om zeven uur dertig vertrokken langs de Bundibugyo zijde, om een goeie vijf uur later aan te komen aan de andere kant. Het eerste stuk, de Bundi-flanken, was het moeilijkste en steilste stuk. Na een aantal uur en een stuk hoger werden we duidelijk het verschil in temperatuur gewaar, een aangename afwisseling met de typische Bundi-hitte. We waren evenwel goed op tijd om het middelste stuk, het Rwenzori national park, in te wandelen en aldus de felle zon te vermijden. Het park was echt magnifiek: enorm dichte bossen, bizarre bomen, een echt bamboebos, speciale bloemen, af en toe een bende apen, … echt indrukwekkend, maar ook vooral rustgevend. Mocht het niet zo hoog liggen, ik zou er af en toe naartoe gaan om er een boek te lezen, of efkes te gaan relaxen, weg van alles, helaas :-) Eenmaal uit het park, wachtte ons een zeer steil, droog en rotsig stuk naar beneden, in de felle zon, maar veel korter dan de Bundi-flanken.

Het is ons verrassend genoeg al in vijf uur gelukt, in plaats van de verwachte zes à zeven, maar we hadden genoeg getraind tijdens de vorige weken, we hadden allemaal goeie schoenen aan, en hadden ook genoeg water en krachtvoer mee. Een goede voorbereiding kan dus veel verhelpen, maar een goede gids ook. Hij volgde ons tempo, was vriendelijk en zei niet te veel. Leve Abbas!

De volgende keer gaan we naar Peak Margarita... uhum uhum... dat wordt nog serieus oefenen!