Terug thuis!

Na een terugtocht in verschillende etappes ben ik eindelijk in mijn ‘paradise by the (dirty old Toyota) dashboard lights’ beland. Het huis staat nog recht, de tuin ligt er een klein beetje verloederd maar nog te redden bij, er is deze keer geen illustere inbraak geweest en een van onze katjes is nu zonder enige twijfel toch aan het zwangeren. Naast al het kattengefleem, jeltsin-en zulma geknor en vrouwelijk gekakel, werd ik verwelkomd door een ingedommelde Mary en een halfzieke Richard. Tijd dat die es verlof hadden!

Op zoek naar water en iets om te eten in de keuken bekroop me al de vrees dat we met een voedseltekort (en een kakkerlakkenoverschot) in ons huis zaten, maar na wat verder speurwerk bleek dat ons Nele al de spijs en drank in mijn kamer had verstopt. Een kleine opluchting. Mijn oog viel direct op de pot choco (wat geen verrassing is), maar ook op de lieve briefjes waar Nele haar laatste beslommeringen, zweet, frustratie maar ook opluchting en melancholie had op neergepend. Zooo lief!

’s Avonds heb ik mij een stoofpotje met noedels klaargemaakt (ik moet nog afkicken) en heb ik mij voor de vaste afspraak Will&Grace gezet, dit keer helaas zonder Nele. Ik had enkel de katten als troostend en warm gezelschap. Ik heb samen met hen proberen te gieren en schateren, maar ik vrees dat toen ze hun bek opensperden het meer een geeuw dan een lach was. :-)

In het district is met uitzondering van het in (waw) roze geschilderde gebouw van town council, weinig veranderd. Het district zit nog altijd in zijn slowly slowly mentaliteit en de twee kemphanen, de CAO en de LC5, zitten nog altijd in de zoveelste ronde van hun boksmatch verstrengeld (zie verslag Nele’s blog). Aangekomen in ons kantoor heb ik meteen de grote bureau ingepalmd en alle meubelen een kwart gedraaid zodat de zon niet meer in mijn computer zou zitten. Op mijn nieuwe bureaustoel echter leek alles een beetje heel groot voor één vrijwilliger, dat wordt even wennen!

Na de nodige ‘welcome back, you were lost, what have you brought for me’ gesprekken, heb ik me direct proberen in te werken, wat al aardig lijkt te lukken! Mijn teer zieltje zal het wel redden, als we hier straks helemaal alleen zullen zitten. We gaan ervoor!