Overmand door pijn en ontberingen…

Ik sta dus vanaf heden ook in het lijstje vrijwilligers die ziek geworden zijn… een dubbele diagnose; twee wormpjes hadden zich genesteld in de huid onder mijn linkerbil en ik heb ongelooflijke maagpijn door een geconstipeerd lijf.

Nummer 1: de wormvriendjes
Ik ben vorige week alleen met mijn Ugandese counterparts on the field geweest naar Bugondo parish in Kasitu (zie vorige post). Tijdens de twee uur durende wandeling tussen de cacaobonen is er een vlieg onder mijn broekspijp gevlogen en heeft me dus twee keer gestoken. Ik dacht dat een simpele jeuk was, efkes gekriebel, dus mijn eerste reactie was een serieuze slag op mijn been om dat beest weg te jagen, maar het was blijkbaar te laat of de slag was er niet op, want ondertussen had mevrouw de vlieg al mijn linkerbil als nest gebruikt, de vuile teef! Aanvankelijk bleven het grote muggenbeten, en jeukte ze ook zodanig veel als normale, maar na een weekendje groeien en eten en groeien en eten zijn ze er begin deze week toch lichtjes beginnen uitkruipen en had ik tegen dinsdag, woensdag twee grote rode vlekken op mijn bil met een kleine zwartgrijze kern. Naar traditie wacht Miguel er weer enkele dagen mee in de hoop dat ze de volgende dag zouden verdwijnen, maar neen, mijn wormvriendjes wouden er zich permanent vestigen. Gisteren heb ik me dan uiteindelijk half ontbloot bij m’n medevrijwilligers om een diagnose te stellen en op hun expertise te hopen voor mijn redding (donderdag en vrijdag bleef het bij een beschrijving ervan, nu kwam de live-actie). Nele, onze wormenexpert had snel een groot vermoeden, en greep meteen naar de grove middelen; een naald! De operatie kon beginnen… na een halfuur was ik al van eentje verlost. Het kreng bleek nog te leven, maar was uit haar habitat gehaald en kon nu een stille dood sterven op het watteke met ontsmettingsmiddel… efkes uit voorzorg brachten ze me naar Bundibugyo hospitaal om een professionele hand in te roepen. Het ganse kennismaking, diagnose stellen, pillen voorschrijven en dubbel vragen om de juiste uitleg ervan enzo stelde me niet echt op mijn gemak. Ik hoop dat ik hier nooit echt serieus ziek ga vallen, in ieder geval probeer ik dan zo snel mogelijk naar Kampala te rennen, fietsen, rijden, vliegen. Ik voelde me nie echt op ’t gemak bij meneer den doktoor (die de worm als een puist wou uitknijpen, brrrr), dus heb ik de andere wormenvriend er maar door mijn sexy verpleegster laten uithalen. Nele deed het subliem en vanaf nu heb ik haar gepromoveerd tot mijn persoonlijke eerste hulp bij ongevallen.

Nummer 2: het geconstipeerd lijf
Dit is, raad es, inderdaad ook al anderhalve week aan de gang. Maagpijn ten top, niet willen of kunnen eten, denken dat je naar de wc kan, maar daar weinig uitsteken, amper of helemaal niet kunnen slapen. Ik heb eerst homeopathische poederkes van mijn verpleegster gekregen en die hielpen een beetje. Daarna ben ik op mijn darmflora-pillen overgeschakelt en hun effect was een stuk minder. Eind deze week weer de poeder, dit weekend een reeks nieuwe pillen, van de Ugandese dokter. Die helpen wel het best, maar een beetje te veel; van een geconstipeerd lijf naar een uitlopend lijf, van het ene tegengestelde naar het andere… vanavond zijn die pillekes op, morgen neem ik weer de poederzakjes zen. Deze nacht heb ik eindelijk serieus kunnen slapen, ik hoop dat dit een trend is die zich positief voortzet, samen met de verminderende maagpijn!

Het leven zoals het is… een vrijwilliger; schoon avontuur dus…