Freaky oud-naar-nieuw!

Mooie kerst iedereen!

kerstmijmeringen...

wanneer het licht van de dag snel verdwijnt, je tijdsbesef door elkaar wordt geschud, de vermoeidheid een onverwachte compagnon-de-route wordt en je uit je dagelijkse gewoonte weggerukt wordt, bekruipt het een eeuwige denker als mijzelf wel es van een teveel aan benauwelijke vragen en overpeinzingen over de meest uiteenlopende dingen; je vrienden, je werk, je familie, je voorbije en toekomstige leven, de wereld, jezelf als persoon, je rol en betekenis in alles... het is een oefening, een uitdaging, een zoektocht om er overal antwoorden op te vinden, en soms is deze 'oefening' bevredigend, maar soms dan weer niet, en dan laat je al die vragen eventjes rusten tot een volgend moment aan de open haard (of verwarming) met de fleece rond je, een glas cheney sauvignon in de hand en een lopende neus... een nieuwe mijmer, mijmer, mijmer

Gezocht!

Een heel goede en bekwame Ugandese ICT collega in Bundibugyo heeft ons gevraagd of we thuis niet es konden kijken of we een oude laptop kunnen vinden zodat ie zijn computer-herstelservice in Bundi kan opstarten. Daarom dit kleine oproepje:

Ben je van plan voor kerst of nieuw een nieuwe laptop te kopen en je vroegere laptop gewoon weg te gooien? Of heb je gewoon een oude laptop liggen die niet meer zo goed werkt, traag is, andere problemen heeft, en die toch onder het stof blijft liggen? Wil je een enthousiaste jonge gast in een moeilijke en arme regio als Bundibugyo helpen zijn business wat op gang te krijgen? 

Steun hem dan op deze manier!

Mail me (miguelcoulier@yahoo.com, miguelcoulier@hotmail.com), bel of sms me (0477 93 63 74) gerust op elk uur van de dag! Ik zorg wel dat alles in Bundi

 geraakt...

Thnx!

miguelinhetkoudebelgië.blogspot.com

vanmorgen heb ik meteen het grootste voelbare verschil tussen uganda en belgië ondervonden: het is hier brrr koud en daar heerlijk warm! Mijn voeten zijn ondertussen ijsblokken geworden, mijn neusgaten stromen over van de eerste snotvalling, mijn vingers en neustop zijn direct een stuk witter uitgevallen, ... heb vlug een sjaal rond mijn nek gestropt, een tweede paar kousen aangedaan en de verwarming opgezocht :) Ik overleef het zeker wel, de jingelbel, dreaming of a white x-mas, holy night - gezangen echter...

Ik ben dus even in België, voor een onbepaalde periode... waarschijnlijk keer ik begin januari terug. Mocht je me es in levende lijve willen treffen, je kunt me - als alles morgen goed gaat - op hetzelfde nummer als vroeger bereiken, of via mail of postduif. Je laat me maar iets weten als je es wilt afspreken in deze drukke periode! Val me gerust lastig! Je mag altijd mijn handen en voeten warm blazen...

nieuwe foto's

kijk naar link 'foto-album': spectacular spectacular foto's over:

- waterproject in Kasanzi,
- Nele's verjaardagsfeestje
- sloppenwijken project in Kampala
- trampoline spring ding van enkele maanden geleden
- ...

het Belgische circus

Heb via mail een mooie toepasselijke boodschap aan Yves Le-terminé gelezen:

"You have the right to remain silent, everything you say can and will be used against u"

na zijn uitspraken over de intelligentie van de franstaligen en de RTBF als Milles Collines (what the f*ck), mag onze wannabe premier daar es over nadenken

Blog-ness

Wat doen die wereldverbeteraars slash vrijwilligers slash junior assistants op de vreemdste plekken in de wereld? Waar zijn we allemaal precies gedropt? Zien we er na een paar maanden echt anders uit? Meer kun je vanaf nu vinden op de volgende site:

http://www.blogcooperation.be

Iedere vrijwilliger heeft er zijn persoonlijke pagina op waar hij of zij over zijn dagelijkse beslommeringen (maar vooral werk natuurlijk) vertelt.

Ga gerust es kijken!

What would God do about Ebola?

"I am amused at the missing link between the ongoing Ebola epidemic and the voice of the prophets of God.

We have heard pastors and religious clerics raising their voices during presidential elections, floods, etc leave alone travel to the troubled sites to pray for the victims of this deadly disease.

However, none has come out to show the nation what God can do about the Ebola epidemic.

Is it that God's powers abound to given situations or the messengers of God have failed to execute what was entrusted to them??"

What would God do about the political joke in Belgium?

De grote opkuis

Daar we vanuit Kampala bitter weinig werk kunnen verzetten, en alle creativiteit en inventiviteit moeten gebruiken die we hebben, zijn we op het idee gekomen om het andere BTC project ‘KIEMP’ es te gaan bezoeken. Jerry, de Technical Advisor van het project reageerde direct positief en nodigde ons meteen uit voor de ‘big clean-up’.

KIEMP staat voor ‘Kampala Integrated Environmental Management Project’ en beslaat een reeks van kleinere projecten die de hygiene en watervoorziening in de sloppenwijken moet verbeteren. Die projecten gaan van de voorziening van duurzame publieke toiletten, aanleg van straten en waterleidingen tot educatie rond goede huis- en persoonlijke hygiene, enzovoort. Het beslaat 3 van de 99 parishes in de hoofdstad en zal vijf jaar duren.

Gisteren was dus de grote opkuis; een groot deel van de afvoerkanalen in de sloppenwijk werd uitgekuist, feestelijk begeleid door de lokale jeugdfanfare en – natuurlijk – een reeks van speeches. BTC zorgde voor opruimmateriaal (borstels, spaden, ...) en benzine voor de vuilnistrucks, een team van gemeenschapswerkers deed het opkuiswerk. De opkuis was een soort van officiele opstart van het programma, maar had tegelijk de bedoeling om de mensen ervan te overtuigen hoe belangrijk het is dat men zijn afval vergaart en op een centrale plaats brengt en niet continu in de goten gooit die in feite van cruciaal belang zijn voor de doorstroom van het afvalwater en de goede hygiene.

Op de foto’s is duidelijk te zien dat de afvalproblemen in sloppenwijken gigantisch groot zijn. Samen met de hoeveelheid mensen die er wonen en de slechte hygienische praktijken zijn sloppenwijken een broeihaard voor ziekten als dysenterie, cholera, diarree, enzovoort.

Voor mij persoonlijk was het een zeer confronterende ervaring, maar wel interessant. Els, onze medevrijwilliger die in januari in Kampala zou moeten aankomen en in dit project ingeschakeld wordt, gaat een boeiende uitdaging tegemoet!!!

een maand Kampala in het vooruitzicht...

Anderhalve week na onze vlucht lijkt het er niet op dat de situatie in Bundibugyo snel zal verbeteren. De situatie is wel meer onder controle, maar de bevolking in gans het land en zeker in Bundi is in paniek geslagen; er zijn reeds 110 zieken en meer dan 26 doden, er zouden mogelijke gevallen zijn in zeven andere districten zowel in het westen, het noorden als het oosten, de president roept de mensen op geen handen meer te schudden, mensen blijven weg uit de kliniek omdat ze vrezen sneller te sterven of niet behandeld te worden voor andere ziektes dan ebola, winkels blijven gesloten, ebola wordt her en der in twijfel getrokken, er zou sprake zijn van een doofpotoperatie, enz... het lijkt er niet meteen op dat alles snel zal voorbij zijn!

Wij drieen proberen ondertussen werk te vinden; achtergrondinformatie opzoeken, data invoeren, wetgeving doornemen, rapporten bespreken, enz. vanuit het bureau van de boekhouder in de BTC representatie in Kampala. Er wordt veel geblazen en gevloekt, gedachten dwalen af en werkvooruitzichten worden continu geherformuleerd in onze nieuwe werkomgeving. We willen alledrie eigenlijk wel terug, maar het is misschien beter zo, dat we hier afwachten hoe het daar verloopt en als het eenmaal kan en mag terugkeren.

geupdate informatie over wat er precies in Bundibugyo gebeurt vind je op de volgende link;

http://www.reliefweb.int/rw/dbc.nsf/doc108?OpenForm&emid=EP-2007-000219-UGA&rc=1

Een geplaagd district

‘Ebola strikes again’
‘Uganda confirms 16 Ebola-deaths’
‘16 doden na uitbraak ebola in Uganda’
‘Ebola experts arrive’
‘Ebola outbreak paralysis activities in Western Uganda’
‘Nieuwe ebola-variant ontdekt’
‘Hulpverleners in Oeganda op de vlucht voor ebola’
‘Mulago gets Ebola cases’
…
Ik denk dat Bundibugyo nog nooit zoveel in de krant heeft gestaan als dezer dagen, zowel internationaal als nationaal, zowel in de Ugandese kranten Daily Monitor als New Vision, zowel op BBC als CNN, in de Standaard en Het Laatste Nieuws. Het moet van het conflict met het ADF zes jaar geleden geweest zijn dat dit kleine vergeten district zoveel aandacht kreeg. In 1997 vielen de Allied Democratic Front-rebellen Bundibugyo vanuit Kongo binnen. Ze namen heel snel het district in en trokken verder over de bergen tot in Kasese, Fort Portal en Kibale. In 2001 werden ze succesvol uit het district verjaagd.

Sinds wij in december 2006 aangekomen zijn in het district, heeft Bundibugyo zijn portie problemen echt wel gehad. Een paar overstromingen, wegen en bruggen die wegspoelen, een nieuwe kortstondige inval van het ADF, een gigantische bankoverval (lees post Bonnie en Clyde in Bundibugyo) en nu de uitbraak van ebola, allemaal in één jaar, het kan tellen! Het zijn de plagen van Israël niet, maar het moet voor de lokale bevolking soms wel zo aanvoelen. Je denkt dat je alles al hebt gehad, en dan komt er weer zoveel bij. In deze context is het zeer begrijpelijk dat mensen niet plannen of denken op lange termijn, dat men leeft om te overleven. Mensen zullen uiteraard al pogingen hebben ondernomen om te sparen, om iets op te bouwen, om ergens in te investeren, maar als alles ineenstuikt, niet na één keer, maar na drie of vier keer en je terug op nul wordt gezet, zal de moed ook wel in de schoenen zinken en neemt de wanhoop het over van de hoop.

Bundibugyanen weten ondertussen beter dan wie ook hoe er mee om te gaan. Ze vinden troost bij elkaar of hun geloof en gaan gewoon verder met hun dag-tot-dag leven. Ze vinden de kleine beetjes geluk (of steun?) in de geboorte van een nieuw kind, in een geslaagde oogst, in een lekkere maaltijd met voor die ene keer toch es vis of vlees, in de muziek, in de rust…
Ik heb mijn persoonlijke portie miserie ook wel gehad, en ik kan er nog steeds allemaal niet mee om. Je denkt dat je veel hebt meegemaakt, en dan komt er weer eens iets bij, groot of klein. Als het evenwel teveel wordt, is het gewoon teveel. Mensen hebben rust nodig in hun leven, of het nu in België, Bundibugyo of Wagadougou is. Een mens kan zo sterk zijn als hij of zij wil, en een ‘gewoonte aan ongeluk’ creëren, maar de grens in wat iemand aan kan of niet, kan niet continue onder spanning gezet worden. De meest rationele mens heeft ergens wel gevoelens die onder druk kunnen staan, maar als het genoeg is, is het genoeg.

Ik hoop dat de Ebola-crisis snel voorbij is, en dat het mag stoppen voor dit district, zodat men de rust krijgt die ze verdient…

Ebo-lala

We zijn weer es moeten vluchten naar Kampala, deze keer voor het Ebola-virus...

Er is sinds eind augustus een vreemde ziekte uitgebroken in een deel van Bundibugyo district (Kikyo, Kasitu sub county, tegen de bergen aan, niet Bundi 'stad' waar wij wonen). De ziekte is de laatste drie weken sterk beginnen escaleren, waarmee ik bedoel dat er meer patienten en meer doden zijn bijgekomen, in een sneller tempo dan daarvoor. Er was altijd al onduidelijkheid over wat het zou zijn, maar donderdag waren de resultaten uit Zuid-Afrika en een gerenommeerd instituut in Amerika duidelijk: in Bundibugyo is Ebola uitgebroken, een zeer dodelijke soort griepvirus waarvan de symptonen zware griep, bloederige diarrhee, misselijkheid, enz zijn. Toen onze coach op de hoogte was van dit verschrikkelijke nieuws, zijn we onmiddelijk (!) gestopt met werken, hebben we onze zak in snel tempo gemaakt, vlug nog iets gegeten en zijn we allemaal samen vertrokken uit Bundibugyo, nice and speedly zoals onze coach tegen de chauffeur zei.

Die avond zelf zijn we in Kampala aangekomen en zijn we direct in twee appartementen in 'quarantaine' gestoken. We moesten er binnen blijven tot we de morgen erna onderzocht gingen worden door een dokter. Die morgen zijn we gebriefd over de situatie in Bundi (50 patienten, 16 tot 20 doden), de symptonen, hoe je het kon oplopen, enz., en moesten we de nodige papieren invullen die ons verplichtten een dokter op te zoeken mochten we ons ziek beginnen voelen. Er werd ons verteld dat we enkel risico zouden lopen als we rechtstreeks contact zouden hebben gehad met of een patient of een geinfecteerd lijk, en dat hadden we allemaal niet, dus was er bij ons geen enkel risico (toch niet voor Ebola). Vrijdagmiddag werd beslist dat we uit het appartement mochten zolang we drukke plaatsen vermijden, en dat hebben we dan ook niet gedaan.
Nog es voor de duidelijkheid: WIJ HEBBEN HELEMAAL NIKS EN ZIJN VEILIG IN KAMPALA. Geen paniek dus, voorlopig blijven we hier ook voor minstens een week, en daarna zien we hoe de situatie loopt. Voorlopig lijkt het niet direct te verbeteren, maar wij zitten wel veilig en nemen geen onnodige risico's.

Dit bericht is niet gepost om jullie schrik aan te jagen, ik wil jullie gewoon informeren, goed informeren, voor jullie iets vernemen in de kranten (want we weten dat het al op de sites van bijna alle Belgische en internationale kranten is verschenen).

Meer nuttige informatie over ebola vind je hier;

http://www.who.int/csr/disease/ebola/en/

http://www.rivm.nl/cib/infectieziekten/ebola_hemorragische_koorts/Ebola_hemorragische_koorts_protocol.jsp

http://nl.wikipedia.org/wiki/Ebola (met Bundibugyo al vermeld!)

Voor een meer dramatisch laatste nieuws en cnn getint relaas van ons zoveelste avontuur; dit adres: http://www.goingugandan.blogspot.com