een maand Kampala in het vooruitzicht...

Anderhalve week na onze vlucht lijkt het er niet op dat de situatie in Bundibugyo snel zal verbeteren. De situatie is wel meer onder controle, maar de bevolking in gans het land en zeker in Bundi is in paniek geslagen; er zijn reeds 110 zieken en meer dan 26 doden, er zouden mogelijke gevallen zijn in zeven andere districten zowel in het westen, het noorden als het oosten, de president roept de mensen op geen handen meer te schudden, mensen blijven weg uit de kliniek omdat ze vrezen sneller te sterven of niet behandeld te worden voor andere ziektes dan ebola, winkels blijven gesloten, ebola wordt her en der in twijfel getrokken, er zou sprake zijn van een doofpotoperatie, enz... het lijkt er niet meteen op dat alles snel zal voorbij zijn!

Wij drieen proberen ondertussen werk te vinden; achtergrondinformatie opzoeken, data invoeren, wetgeving doornemen, rapporten bespreken, enz. vanuit het bureau van de boekhouder in de BTC representatie in Kampala. Er wordt veel geblazen en gevloekt, gedachten dwalen af en werkvooruitzichten worden continu geherformuleerd in onze nieuwe werkomgeving. We willen alledrie eigenlijk wel terug, maar het is misschien beter zo, dat we hier afwachten hoe het daar verloopt en als het eenmaal kan en mag terugkeren.